Mimo tego, iż żyjemy w jednym z bardziej rozwiniętych gospodarczo kraju, nadal zdarzają się przypadki wykorzystywania pracowników przez pracodawców.
Szczęśliwie dla tej pierwszej strony Kodeks Pracy stanowi jedną z form ochrony przed nieuczciwymi przedsiębiorcami. W poniższym artykule poruszyliśmy kwestię formy zatrudnienia. Czy umowy o pracę na czas określony można otrzymywać w nieskończoność? Jak walczyć o swoje prawa?
Istotne terminy
Umowy na czas określony są często stosowaną formą zatrudnienia przez pracodawców. Jednakże ich przedłużanie nie może trwać w nieskończoność. Przepisy prawa w Polsce regulują bowiem termin, zgodnie z którym umowa o pracę na czas określony przekształca się w umowę bezterminową. Mowa tu o dwóch progach, które muszą zostać przekroczone, by pracownik podlegał umowie na czas nieokreślony. Pierwszym z nich jest fakt, iż umowa na czas określony może zostać zawarta maksymalnie na czas 33 miesięcy. Drugi stanowi maksymalna ilość powyższych umów, które mogą zostać zawarte między zakładem pracy, a pracownikiem. Zgodnie z przepisami, jeśli pracownik otrzyma 4 z rzędu umowę na czas określony automatycznie staje się ona umową na czas nieokreślony.
Miejsce w Kodeksie Pracy
Przepisy te regulowane są przez Kodeks Pracy. Dokładniej mowa tu o artykule 251, który wyznacza wcześniej omówione progi. Warto zaznaczyć, że przepisy te obowiązują wówczas, gdy stronami są te same podmioty. Jeśli więc pracownik podpisał 3 umowy na czas określony z zakładem X, a następnie zmienił miejsce zatrudnienia, ponownie otrzymując umowę na czas określony nie staje się ona automatycznie umową na czas nieokreślony. Warto o tym pamiętać.
I to dotyczy wszystkich?
Miałam taką sytuację, kiedy pracodawca zapierał się, że moja umowa nie powinna być na czas nieokreślony. Oczywiście nie miał racji, co wynika też z tekstu.